بدا به حالمان اگر خودمان حرفی برای گفتن نداشته باشیم و شبکه های انگلیسی و صهیونیستی برای ما جهت دهی کنند!

بدا به حال ما اگر در طرفداری از جناح و یا تشکیلاتی حرف رهبرمان را نادیده بگیریم!

بدا به حال ما اگر در انتخاب اصلح نصایح رهبرمان را نشنویم و کوتاهی کنیم!

بدا به حال ما اگر فکر کنیم جهت گیری های رهبری به نفع گروهی خاص رقم می خورد!

بدا به حال ما اگر احساس کنیم تاریخ تکرار نمی شود و طلحه و زبیرها وجود ندارند!

بدا به حال ما اگر سوابق انقلابی، مذهبی مانع از دیدن وضع فعلی و حال افراد برای ما شود!

بدا به حال ما اگر همه را از عینک جناح بندی های سیاسی ببینیم!

بدا به حال ما اگر "سلمٌ لمن سالمکم" میگوییم و شهدای مدافع حرم اهل بیت را به تمسخر بگیریم!

بدا به حال ما اگر فرمایشات رهبری را تفسیر به رأی کنیم و خود رأی عمل کنیم!

و بدا به حال ما اگر رهبرمان در میان ما تنها باشد و حرف از رفتن بزند!